Youth Delegate Ayla is aanwezig bij de World Health Assembly
Als jonge afgevaardigde was zij onderdeel van de officiële Nederlandse delegatie. Dit initiatief is drie jaar geleden opgezet door IFMSA-NL, in samenwerking met het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Het doel is om de betrokkenheid van toekomstige gezondheidsprofessionals bij global health te vergroten. Hierbij een inkijkje in haar ervaringen deze week.
Na maanden voorbereiden met IFMSA-NL en de ministeries in Den Haag is het eindelijk zo ver, ik ben in Genève en de World Health Assembly gaat beginnen! Er zijn deze week zo’n drieduizend aanwezigen, waaronder diplomaten en experts van 194 landen en tientallen nongouvernementele organisaties (ngo’s). Ik ben ontzettend blij om hier te zijn en kijk er naar uit wat er deze week zal worden besproken over wereldwijde gezondheid en het werk van de WHO.
Maandag is niet alleen de eerste dag van de Assembly, maar ook een speciale, want minister Bruins (Medische Zorg en Sport) is aanwezig. Hij heeft een vol programma met een-op-een gesprekken met andere landen, en ik ben daar ook bij. Hier wordt besproken hoe landen elkaar kunnen helpen om de gezondheid van hun bevolking te verbeteren. Een perfect voorbeeld dus van het belang van een bijeenkomst zoals deze! Nederland sprak voornamelijk over de inzet op het gebied van antimicrobiële resistentie, want er moet hier meer actie voor ondernomen worden door andere landen. Zo ondertekenen we met Indonesië een samenwerkingsovereenkomst.
Dinsdag ben ik aanwezig bij een evenement over vaccinaties. Het dalen van de vaccinatiegraad in verschillende landen door opkomende twijfels over de werking en bijwerkingen baart de wereldwijde gemeenschap zorgen. Oekraïne licht toe waarom er een mazelenuitbraak in hun land is. Twijfels over de werking van vaccinaties door grootouders, slechte kwaliteit van oudere vaccinaties en nepnieuws worden als mogelijke oorzaken aangeduid. Tijdens dit evenement wordt bediscussieerd wat oplossingen kunnen zijn, zoals het aanbieden van duidelijke informatie over vaccinaties op social media en het voorkomen van de verspreiding van nepnieuws. Want zoals de Director of the Department of Immunization, Vaccines and Biologicals van de WHO zegt “Vaccines do not cause autism, vaccines cause adults”.
Op donderdag staat klimaatverandering op de agenda. Dit jaar is er een global strategy opgesteld door de Wereldgezondheidsorganisatie om landen ondersteuning te geven bij het vormen van actieplannen om om te gaan met de gevolgen van de klimaatcrisis, maar ook om ergere gevolgen te voorkomen. Toch komt wereldwijd de urgentie onvoldoende terug in politieke actie, dus daar zal ik de zaal vandaag over toespreken. De klimaatcrisis heeft namelijk direct en indirect impact op onze gezondheid, denk aan toenemende hittegolven, opkomende infectieziektes en luchtvervuiling.
In de zaal zitten voornamelijk volwassenen, maar zij nemen beslissingen die een groot effect hebben op mijn toekomst als gezondheidsprofessional. Dit benoem ik in mijn statement; “Lack of action is not an option for us. Because it concerns our future.” Duizenden jongeren overal ter wereld demonstreren voor ambitieus klimaatbeleid, maar zoals ik mijn statement afsluit “young leadership cannot reach its full potential without recognition of responsibility of those who have the power to change this climate crisis".
Als ik mijn statement begin klinkt er geroezemoes en daarna wordt het langzaam heel stil. Dat mensen aandachtig hebben geluisterd merk ik achteraf. De rest van de week word ik namelijk aangesproken door delegatieleiders, experts en andere jongeren over mijn statement; hoe ze zich aansluiten bij de zorgen die ik heb uitgesproken en het belang van de jongere generatie in dit debat. Ook de WHO laat in hun closing statement weten dat ze de jongere stem gehoord hebben.
Later op de dag is het onderwerp antimicrobiële resistentie aan de beurt. Ook hier mag ik namens Nederland de zaal toespreken. Na mijn eerste statement over klimaatverandering ben ik iets minder zenuwachtig, maar het blijft een spannende ervaring. Antimicrobiële resistentie is een prioriteit van Nederland en ik hoop als jongere extra kracht achter mijn woorden te kunnen zetten. Als medisch student heb ik al ervaren wat resistente bacteriën kunnen betekenen in de kliniek. En als toekomstig arts vrees ik voor een toekomst, waarin sommige patiënten niet meer behandeld kunnen worden door een resistente infectie. Ik sluit mijn statement af met de aankondiging van een conferentie voor ministers van gezondheid en Landbouw die Nederland eind juni organiseert. Tijdens deze bijeenkomst zal er specifiek ingegaan worden op het uitvoeren van nationale actieplannen. Geen woorden, maar daden dus!
De rest van de week komen er nog tientallen andere onderwerpen langs. De Verenigde Staten doet landen versteld staan door seksuele en reproductieve gezondheid niet specifiek genoemd te willen zien wanneer men spreekt over de gezondheid van vrouwen. Dit zou namelijk eventueel abortus kunnen includeren. Na het aannemen van de nieuwe International Classification of Diseases (ICD-11), is transgender zijn geen mentale stoornis meer en is burn-out opgenomen als beroepsziekte. Ook wordt er van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat onderhandeld over een resolutie over transparantie van medicijnkosten en wordt deze na veel ophef aangenomen, maar met zeer afgezwakte tekst. De ebola uitbraak wordt besproken en welke actie de WHO zal moeten nemen om het aantal doden terug te dringen en verspreiding te voorkomen. Dit laat mij nogmaals beseffen dat wat hier besproken wordt, met alle politieke en economische belangen die meespelen, uiteindelijk gevolgen heeft voor ons allemaal, en zeker voor mijn toekomstige patiënten. Daarom is het zo ontzettend belangrijk dat artsen en medisch studenten ook op dit wereldwijde platform van zich laten horen.